"Os clons de 'Dolly' soon tan sans como calquera outra ovella"

Moitos dos anteriores estudos dicían que os clons da ovella Dolly morren moi xoven, pero estes estudos descubriuse que era falso. 
Un novo estudo defende que os animais clonados poden vivir unha longa vida e sana como os que nacen por métodos naturais. Para iso colléronse catro copias exactas da ovella Dolly, criadas en Escocia e ao contrario que a súa proxenitora (morreu cando tiña seis anos e media de idade) chegaron ata os nove anos de idade (mais ou menos o máximo que pode chegar una ovella de idade). Chegaron sen rastros de envellecemento acelerado.

Descubriuse que Dolly desarrollou aryritis aos cinco anos e logo tivo que ser sacrificada tras contraer un cáncer de pulmón. Nunca quedou de todo claro si a súa doenza ósea debíase a un envellecemento prematuro normal, pero a súa morte no tivo nada que ver con iso.
Un estudio publicado en Nature Communications confirma que as catro clons de Dolly non sofren artritis, diabetes, doenzas cardiovasculares ou outro trastorno asociado coa idade de oito anos.
Os animais son copias exactas de Dolly obtidas das mesmas células adultas que a súa predecesora. Unas das preocupacións foi si os clons envellecen de forma prematura e ao pronosticarlle a Dolly osteoartritis aos cinco anos podían estas catro ocurrirlles o mesmo problema. Por iso decidiron estudalo. 
Un equipo de Nottingham fixeron numerosos exames as catro ovellas e a nove ovellas doutros clons. Tras realizarlle as probas; sensibilidade a insulina, tensión sanguínea e outras probas máis; descubriron que as catro ovellas tendo en conta a súas idades estaban sanas.
Lluis Montoliu, investigador do CSIC di que tras coñecer o traballo realizado que cree que a interpretación dos resultados tras a morte de Dolly que se lles foi das mans, pero sen embargo cuestiona que aia una resurreción da clonación polo menos no campo da investigación científica.
Dolly bautizada polos peitos de Dolly Parton acabou disecada  e exposta no Museo Nacional de Escocia

                                                                                            Publicado o 26 de julio de 2016



Comentarios

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

"Mamá fala e o cerebro do seu fillo desperta"

Imagen
A voz da nai nun bebé non só o calma, senón que tamén activa moitas e importantes rexións cerebrais. Según un estudo publicado pola Universidade de Harvard estas rexións incluen as emocións, as sociedade, as do recoñecemento de rostro e as que discriminan o que é relevante. Está relación só se produce coa súa proxenitora. Parte do noso aprendizaxe social, de lenguaxe e de procesos emocionais son adquiridos polo simple feito de escoitar a nosa nai. Este estudio comprobou que a voz da nai ten un acceso rapido a estas zonas cerebrais, grazas aos circuitos cerebrais. A investigación foi feita a nenos entre 7 e 12 anos de idade e consisteu en grabar nunha cinta tres palabras sen sentido ditas por as súas proxenitoras e outras tres palabras por mulleres descoñecidas para os nenos. Un 97% dos rapaces recoñeceron a voz da súa nai con só escoitala un segundo. Según o estudio os nenos reacionaban mellor ao sonido da súa proxenitora ca a da extraña. Según Abrams; a persoa que realizou esta
Leer más

"Comportamentos do enamoramento ao instinto maternal"

Imagen
Na Nature Neuroscienceha (revista inglesa) foi publicada un descubrimento sobre o embarazo. Hai unha teoria onde di que que o embarazo cambia o cerebro da nai. O mundo deixa de importarlles en canto quedan embarazadas. Toda a sua atención, todo o seu afecto se dirixe ao ser que crece no seu interior e aunque non significa que que lle deixen de importar as demais cousas, todo pasa a segundo plano. É unha parte do que desde outras aproximacións denominase instinto maternal. A comprobación de que esta alteración se manteña tras o parto tampouco resulta sorprendente. Sendo a humana unha das especies cuyas crías máis tempo tardan en poder vivir de forma autónoma, o normal é que se manteña ao menos durante uns anos. Desde que a resonancia magnética funcional permite penetrar no crebro e ver qúe áreas se activan e qué tipo de neurotransmisións interveñen, proliferan os estudios que, como este, permiten describir os mecanismos que interveñen no comportamento. Resulta moi interesante, pero c
Leer más