"Os neandertais seguen vivos no noso xenoma"

 Os neandertais extinguíronse fai 40.000 años pero seguen vivos no noso xenoma xa que 10.000 anos antes de desapareceren tiveron relacións sexuais con outros antepasados nosos; os Homo sapiens. Os xenes destes antepasados seguen activos nos europeos e afectan na altura e na propensión á esquizofrenia ou o lupus. Os asiático e os oceánicos levan outros xenes, procedentes de encontros con persoas arcaicas, como os senisovanos.

Xa había evidencias estadísticas sobre a importancia do ADN neandertal que aínda se conserva o xenoma para a variedade humana actual. A presenza ou a ausencia de estos xenes arcaicos podíase correlacionar coa adaptación ás altas montañas do Tíbet e coa predisposición á depresión patolóxica. A investigación actual demostra que os xenes neandertais afectan a rasgos esencias para a nosa adaptación. somos unha especie variable e o ADN arcaico contribúe e el.

O xefe do estudo, Joshua Akey da Universidade de Washington en Seattle explícanos que fai 50.000 anos despois do ultimo apareamento entre neandertais e humanos aínda se pode ver impactos mensurables na expresión dos xenes. Tamén nos asegura que estas variacións de expresión xenética afectan a variación fenotípica humana e a propensión ás enfermidades.

Os asombrosos avances na secuenciación do ADN antigo pode dar a impresión de que a xenética neandertal non ten segredos para nos pero é mentira. A presenza ou a ausencia do xene nun xenoma neandertal e a variedade exacta que aparece alí son cuestións fundamentais. 

Científicos de Washington inventaron outro enfoque do problema; mirar como se expresan os xenes neandertais que se conservan no xenoma de moita xente de orixe europeo.

Akey e os seus colegas fixáronse en particular en persoas do proxecto GTEx que levan un xene neandertal e un homólogo sapiens. Os xenéticos chámano alelos a esas dúas versións distintas do mesmo xene. Atoparon que non todos, pero si unha cuarta parte dos tramos de ADN neandertal que conserva o xenoma moderno ten claros feitos sobre a regulación dos xenes humanos, tanto neandertais como sapiens. As variantes neandertais contribúen á complexidade do xenoma humano moderno e a súa diversidade duns individuos a outros e de unhas poboacións a outras.

GTEx creou un tesouro de información sobre que xenes se expresan en cada órgano e tecido humano, e que teñen que ver coas enfermidades e as variacións das persoas.

Akey conclúe que a hibridación entre humanos modernos e neandertais incrementou a complexidade xenómica. Non foi simplemente algo que ocorreu fai 50.000 años e sobre o que teñamos que preocuparnos. Esos pequenos tramos de ADN aquí e alá, os nosos parentes neandertais seguen influíndo a expresión dos nosos xenes de forma ubicua e importante. 

Os científicos interpretan que os órganos mais experimentados durante a evolución son o cerebro e os testículos.  
                                                            Publicado o 23 de febreiro de 2017