"Ahora os pais teñen que facerlle os deberes os seus fillos"

Miguel, avogado dunha empresa de comunicación audiovisual como moitas persoas,  nunca sae do traballo antes das sete, e cando chega a casa vese obrigado a facerlle os deberes os seus fillos.
A súa filla de tres anos mandaronlle facer un escudo familiar, un disfraz con teas recoxladas, un pequeno cuestionario na casa ou unha maqueta do barrio no qu vive, cando a nena non pasa de facer garabatos. Tamén recibiu a invitación de ir aoaoa oloxio do seu fillo, a dar unha charla sobre a súa profesión, o que implica que teña que pedir unha mañá libre e quitarlle tempo o teu traballo.
Miguel, como outros moitos adultos, non entende por qué ten que facer deberes para o colexio, sen embargo fano para que os seus fillos non queden en vergonza ó dia seguinte, ser os únicos de non facer os traballos pedidos.

Esta dobre xornada (laboral e escolar) torpea o equilibro psicolóxico de moitos pais. Vense obrigados a manter unha conduta que fai que se tambale o seu benestar físico, psíquico e social. Hai posibilidades de que isto lles afecte á saúde. Aclárao unha psicóloga e unha psicoterapeuta.

O certo é que pódese dicir que existe unha amplía maioría dos pais que fan as tarefas escolares, o que significa que os profesores non están evaluando os seus alumnos si non os seus proxenitores. Dependendo do carácter de cada persoa, iato pode provocar situacións de rivalidade ou competividade entre os pais, do mesmo modo que sempre se produciu entre estudantes. Reflexionan a psicóloga e psicoterapeuta.

Esta situación que roza o sen sentido é descrita pola psicóloga como “un conflito de necesidades entre as familias e os profesores”. Así detalla a experta á realidade actual e as súas consecuencias. As familias séntense obrigadas a facer cousas que non aceptan e iso conleva impotencia, resentimento, frustración, rechazo e incluso é posible que se xeren sentimentos de vinganza e rebelión. Ademais, moitos pais senten presión e outros tantos non poden evitar á aparición do sentimento de culpa cando non fan as tarefas. Unha retahíla de síntomas que debuxan un claro cadro de estrés emocional ao que a mesma experta añade o cansazo físico por un sobreesforzo. Os mestres, está cansos de sufrir as consecuencias desta situación. Nadie queda satisfeito, xa que os docentes, ao impoñer unha solución que non é aceptada, tamén poden sentir culpa e rechazo. Os pais  temen que o seu maior ou menor implicación poida influír na percepción que o profesorado ten de su fillo.

Tal e como están as cosas, moitos pais empezan a plantearse si no sería bó añadir no seu curriculum vitae un par de liñas máis facendo referencia a súas habilidades cas tixeiras e o papel pinocho ou a súa recién descuberta creatividade. ¿Acaso no tempo libre que as familias pasan nos seus fogares no debería destinarse a disfrutar en familia e desconectar do traballo e da escola?. Entre as horas que están os nenos no colexio, as que pasan na academia despois, o traballo dos pais e as tarefas domésticas, a convivencia na casa está quedando reducida á mínima expresión. As axendas dos nenos e a dos seus proxenitores cada vez parécense mais, e non porque as dúas esten cheas da maña á noite, sinon porque en moitas delas chega unha hora na que se podían intercambiar sen problemas.

Pero, ¿qué pasa cando os deberes exceden os coñecementos dos nenos, e a veces dos pais?. Un pai, admite que el igual que moitos pais non teñen a capacidade para ensinar aos seus fillos algunhas asignaturas. Cando isto ocorre, suelen desencadearse unha serie de situacións que poden acabar nun grave conflito familiar. Ao menos así o percibe o pai que no lo conta. Con frecuencia, os fillos nos poñen en situacións bastante comprometidas, xa que hai moitos conceptos e coñecementos que nos quedan moi lexos. Ademais, non somos docentes. E dicir, que aunque coñecemos o tema ou a resposta as súas dubidas, non sabemos cómo ensinarllo da maneira máis adecuada. Conta o pai.

Nos mesmos termos expresase unha profesional de  sanidade e nai dunha adolescente de quince anos, quen recoñece que fai tempo que non pode resolver moitas dudas academicas da súa filla, mais vén pregúntalle ela a su filla. Unha cousa parece clara: o tempo, as habilidades e a dispoñibilidade dos pais non deberían influír no expediente académico dos pequenos.